Foreshadow
persinformatie
Na VanThorhout, waarin Alexander Vantournhout solo op het podium verscheen, keert Not Standing terug met een groepsshow met acht acrobaat-dansers. De performers bewegen als tandwielen van een collectief lichaam op de melodie van experimentele rockmuziek. Samen verkennen ze quasi-onmogelijke evenwichten, dagen ze elkaar uit en tarten ze de zwaartekracht.
Met de strak georkestreerde chaotische bewegingslandschappen van Foreshadow zet Alexander Vantournhout een nieuwe stap in zijn onderzoek naar de relaties tussen zwaartekracht, beweging, balans en ruimtelijkheid. Naast de vloer, die een prominente rol speelde in SCREWS en Through the Grapevine, wordt nu ook de muur een danspartner.
Foreshadow - Noémi Devaux, Axel Guérin, Patryk Klos, Nick Robaey, Josse Roger, Margaux Lissandre, Esse Vanderbruggen & Alexander Vantournhout © Bart Grietens
"Geboorte is niet zozeer een begin als wel een abrupte verandering waarbij er plotseling andere factoren zijn dan in de baarmoeder, en er is zwaartekracht. Met de zwaartekracht begint een nieuwe onderhandeling en deze voorwaarden conditioneren ons voor de rest van ons leven."
"Solodansen bestaat niet: de danser danst met de vloer: voeg er nog een danser aan toe en je hebt een kwartet: elke danser met elkaar, en elk met de vloer."
Foreshadow - Noémi Devaux, Axel Guérin, Patryk Klos, Nick Robaey, Josse Roger, Margaux Lissandre, Esse Vanderbruggen & Alexander Vantournhout © Bart Grietens
In Foreshadow gaat het menselijk lichaam op in een georkestreerde symfonie van ledematen en gewrichten. Lichaamsmechanica wordt uitgedaagd door zwaartekracht en omgekeerd, wat resulteert in een samenspel van fysieke systemen. Acht performers creëren samen een steeds veranderend landschap van menselijke sculpturen.
"Op het spannende punt van bijna vallen of niet, ontdekken Alexander Vantournhout en zijn team momenten van evenwicht die op het eerste gezicht, en zelfs bij nadere beschouwing, volstrekt onmogelijk lijken." - Het Parool
In plaats van een statische achtergrond wordt de muur - als object - een medeplichtige, een katalysator die de dominantie van de zwaartekracht uitdaagt. Door nauwgezette kalibratie van de lichaamsposities ontstaat er een voortdurende dialoog tussen de artiesten, de muur en onvermijdelijk ook de vloer. Deze collectieve verkenning levert nieuwe dimensies van beweging en acrobatiek op.
Terwijl de muur traditioneel wordt gebruikt als hulpmiddel om symmetrie en uitlijning te cultiveren in praktijken als yoga, dans en gevechtskunst, neemt hij hier een veelzijdige rol aan. De muur wordt het centrale steunpunt, een steiger die de confrontatie met de aantrekkingskracht van de zwaartekracht mogelijk maakt. De artiesten zoeken de grenzen van balans op en gebruiken de weerstand van de muur om de afdaalsnelheid aan te passen, wat resulteert in een genuanceerde verbinding van controle en neerwaartse beweging die de muur zelf overstijgt.
In literaire termen dient 'foreshadowing' als een hint om vanaf het begin te wijzen op toekomstige ontwikkelingen in een verhaal. In Foreshadow zijn alle elementen vanaf het begin aanwezig. Op de galmende klanken van This Heath bestaat de cast uit acht performers, met de muur als negende deelnemer of agrès*. Deze negende performer fungeert als meer dan alleen decor; het wordt een reactief oppervlak dat niet alleen ruimte biedt aan verticale bewegingen, maar ook de vertaling van horizontale acties naar een verticale context vergemakkelijkt.
Natuurlijke krachten die verticaliteit en horizontaliteit bepalen, verstrengelen zich en vormen een holistisch choreografisch canvas. De muur, met zijn inherent statische dispositie, zet een symfonie van lichaamsonderzoek in vuur en vlam. De vloer daarentegen wordt een canvas voor dynamische bewegingen en vloeiende acrobatische bewegingen. Het geleidelijke tempo van de verticale dimensie veroorzaakt echter een frictie die de verkenning van horizontaliteit uitdaagt.
*Agrès is een Frans woord dat vaak gebruikt wordt in de context van circuskunsten, gymnastiek en fysieke prestaties. Het verwijst naar elk type uitrusting of toestel dat gebruikt wordt in deze voorstellingen, zoals trapezes, ringen, palen, touwen en andere gelijkaardige structuren. Uitvoerenden gebruiken deze apparaten voor hun acts en verwerken ze in verschillende routines waarbij balanceren, zwaaien, klimmen en andere vormen van vaardige bewegingen een rol kunnen spelen.
"Vantournhout is geïnspireerd door 'locomoties' (lopen als dieren) sinds zijn eerste creatie tien jaar geleden. Van het polsgewricht van een gibbon (dat precies zo draait als onze schouder) tot de cirkelsymmetrie van een octopus, zeester, kwal of zeeanemoon. Niet door de bewegingen van de dieren te imiteren, want dat is onmogelijk voor mensen, maar door ze net iets anders op te nemen in zijn bewegingstaal."
Voorschaduw - Axel Guérin, Nick Robaey & Alexander Vantournhout © Bart Grietens
Voorschaduw - Noémi Devaux & Alexander Vantournhout © Bart Grietens
Het menselijk dier
"Vantournhout is geïnspireerd door 'locomoties' (lopen als dieren) sinds zijn eerste creatie tien jaar geleden. Van het polsgewricht van een gibbon (dat precies zo draait als onze schouder) tot de cirkelsymmetrie van een octopus, zeester, kwal of zeeanemoon. Niet door de bewegingen van de dieren te imiteren, want dat is onmogelijk voor mensen, maar door ze net iets anders op te nemen in zijn bewegingstaal."
Zoals gewoonlijk vindt Alexander Vantournhout inspiratie in de dierenwereld voor zijn bewegingsmateriaal, deze keer in de kleefkracht van reptielen zoals hagedissen. Gekko's en hagedissen gebruiken een droog kleefsysteem dat gebruik maakt van een combinatie van microscopische haartjes (setae) op hun teenkussentjes en andere aspecten van hun interne anatomie om op verticale muren te klimmen en over plafonds te rennen. Hagedissen en gekko's hebben geen zuignappen, haken of lijm op hun poten, maar maken gebruik van een mechanisch principe dat contact splitting wordt genoemd: elk van de microscopische haartjes op hun poten splitst zich in honderden platte uiteinden. De uiteinden herschikken tijdelijk elektronen op het loopoppervlak, waardoor een elektrodynamische aantrekkingskracht ontstaat.
Foreshadow - Margaux Lissandre, Axel Guérin & Nick Robaey © Bart Grietens
Kostuums
De kostuums zijn niet uniform, maar variëren van hun homogene basis in termen van tint en textuur. In het lichtontwerp wordt deze "kleurmassa", die overeenkomt met de kleur van de muur en de vloer, verder benadrukt om de silhouetten van de dansers te transformeren en hen aan te moedigen zich met elkaar of met de scenografie te vermengen. Dit creëert een camouflage-effect geïnspireerd op de dierenwereld (vergelijkbaar met de kameleon) en de dansers verstrengelen zich naadloos met elkaar, zowel op de vloer als tegen de muur. De resulterende verwarring over welke ledemaat bij wie hoort, zoals ook waargenomen in SCREWS en Through the Grapevine, wordt verder geaccentueerd.
De transformerende en opzettelijk gedegenereerde kwaliteiten van de kostuums vatten de ondervraging van stereotype rollen binnen de acrobatiek en dans samen. Conventionele verwachtingen dicteren dat mensen met meer gewicht vaak ondersteunende rollen aannemen, terwijl mensen met een lichter lichaam vaak worden gedragen. Het zijn juist deze archetypes die uitgedaagd en getransformeerd worden binnen een zwaartekracht tartende context. De choreografie creëert scenario's waarin de basis af en toe de rol van vlieger op zich neemt en vice versa. Door samen te werken trotseren acht verschillende lichamen met succes de zwaartekracht.
Muziek
De bewegingstaal van Alexander Vantournhout vormt een unieke uitdaging bij het vertalen naar muziek. De afgelopen jaren heeft zijn onderzoek geleid tot compositieopdrachten, zoals Andrea Belfi's op percussie gebaseerde werk voor Through the Grapevine. Maar hij heeft ook bestaand materiaal gebruikt, zoals muziek van Nils Frahm in SCREWS.
Na eerdere pogingen om beweging in muziek te vertalen, heeft Alexander Vantournhout er nu voor gekozen om de muziek van This Heat als soundtrack te gebruiken. In plaats van de bewegingen rechtstreeks te interpreteren, vangt de muziek een gevoel van heterogeniteit zonder een centraal focuspunt, waardoor de chaos van louter juxtapositie wordt vermeden.
This Heat is een experimentele avant-garde rockband die vaak wordt gezien als de ontbrekende schakel tussen progressieve rock uit de jaren 1970 en post-punk genres als no wave, noise rock, industrial en post-rock. Het bestaan van This Heat was vluchtig. In 1975, te midden van de terugtrekking van de VS uit Saigon en de langzame opkomst van de Conservatieve Partij van Margaret Thatcher, rekruteerden Charles Hayward en Charles Bullen, veteranen uit de Londense rock underground, de zelfbenoemde "niet-muzikant" Gareth Williams om een rocktrio te vormen. Ze vestigden zich ironisch genoeg in een ooit gekoelde voedselkast in een verlaten vleesfabriek genaamd The Cold Storage en begonnen aan hun reis als This Heat. De geluiden en ideeën die in The Cold Storage ontstonden, tartten de conventies van het genre.
De cast
De cast van Foreshadow bestaat voornamelijk uit performers met wie Alexander Vantournhout de voorbije jaren een duurzame relatie heeft opgebouwd. Axel Guérin, een acrodanser, deelt in deze productie voor de vierde keer het podium met Alexander. Emmi Väisänen, een Finse danseres en artistiek assistent, is ook vier keer van de partij. Esse Vanderbruggen, studiegenote van Alexander bij P.A.R.T.S., werkt al enkele jaren mee aan verschillende Not Standing creaties. Daarnaast hebben Noémi Devaux en Nick Robaey eerder verschenen in respectievelijk Contre-jour en SCREWS. Patryk Klos, een Poolse martial arts danser, de Belgische acrobaat Josse Roger, de Franse danseres Margaux Lissandre en de Taiwanese circusartiest Chia-Hung Chung werken voor het eerst samen met Not Standing in Foreshadow.
